Punjabi Essay on “Mere Pind da Bazar“, “ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਬਾਜ਼ਾਰ” Punjabi Essay, Paragraph, Speech for Class 7, 8, 9, 10 and 12 Students.

ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਬਾਜ਼ਾਰ

Mere Pind da Bazar

ਜਾਣ–ਪਛਾਣ: ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਦਾ ਬਾਜ਼ਾਰ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਇੱਕ ਬਾਜ਼ਾਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਪਿੰਡ ਅਤੇ ਆਸ–ਪਾਸ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਆਪਣੀਆਂ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਲੋੜ ਦੀਆਂ ਚੀਜਾਂ ਨੂੰ ਖਰੀਦਣ ਅਤੇ ਵੇਚਣ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਹਫ਼ਤੇ ਦੇ ਕੁਝ ਖਾਸ ਦਿਨਾਂ ‘ਤੇ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਹਫ਼ਤੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਜਾਂ ਦੋ ਵਾਰ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਦਾ ਬਜ਼ਾਰ ਜਾਂ ਤਾਂ ਸਵੇਰੇ ਜਾਂ ਦੁਪਹਿਰ ਵੇਲੇ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।

ਵਰਣਨ: ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਦਾ ਬਜ਼ਾਰ ਇੱਕ ਖੁੱਲੀ ਜਗ੍ਹਾ ਵਿੱਚ ਲਗਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਬਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਆਮ ਤੌਰ ’ਤੇ ਪੱਕੀ ਦੁਕਾਨਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਕੁਝ ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਆਰਜ਼ੀ ਤਂਬੂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਬਾਜ਼ਾਰ ਦੇ ਦਿਨਾਂ ‘ਚ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਵੱਡੇ ਬਜ਼ਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪੱਕੀ ਦੁਕਾਨਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਆਸ–ਪਾਸ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਕੁਝ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਲੋੜੀਂਦਾ ਸਾਮਾਨ ਵੇਚਣ ਲਈ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਅਸਮਾਨ ਹੇਠ ਜ਼ਮੀਨ ‘ਤੇ ਬੈਠ ਕੇ ਆਪਣਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਲੋਕ ਬਾਜ਼ਾਰ ‘ਚ ਆਪਣੀ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜ਼ਰੂਰਤ ਦਾ ਸਾਮਾਨ ਖਰੀਦਣ ਲਈ ਹੀ ਆਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਲੋਕ ਸਾਮਾਨ ਖਰੀਦਣ ਅਤੇ ਵੇਚਣ ਲਈ ਇਕੱਠੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਦੁਕਾਨਾਂ ਕਤਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਵਸਥਿਤ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ।

ਪਿੰਡ ਦਾ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਰੌਲਾ–ਰੱਪਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਹਰ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਖਰੀਦਨ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਜਾਇਦਾ ਨਾਪ–ਤੋਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਮਾਰਕੀਟ ਅਥਾਰਟੀ ਦੁਕਾਨਦਾਰਾਂ ਤੋਂ ਟੈਕਸ ਵਸੂਲਦੀ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਬਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਉਪਲਬਧ ਚੀਜ਼ਾਂ ਹਨ ਚਾਵਲ, ਦਾਲਾਂ, ਫੈਂਸੀ ਸਾਮਾਨ, ਸਬਜ਼ੀਆਂ, ਮਸਾਲੇ, ਫਲ, ਦੁੱਧ, ਦਹੀਂ, ਸੁਪਾਰੀ, ਪਾਨ, ਨਮਕ, ਤੇਲ, ਮੱਛੀ, ਕੱਪੜਾ ਅਤੇ ਕੁਝ ਹੋਰ ਉਪਯੋਗੀ ਚੀਜ਼ਾਂ। ਆਰਜ਼ੀ ਤਂਬੂਆਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੁਕਾਨਦਾਰ ਅਤੇ ਖੁੱਲ੍ਹੀ ਥਾਂ ’ਤੇ ਸਾਮਾਨ ਵੇਚਣ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਆਪਣਾ ਸਾਮਾਨ ਵੇਚ ਕੇ ਅਤੇ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸਾਮਾਨ ਖਰੀਦ ਕੇ ਘਰ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਸਿੱਟਾ: ਪਿੰਡ ਦਾ ਬਾਜ਼ਾਰ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਲਈ ਲਾਹੇਵੰਦ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਬਾਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਨੇੜਲੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਬਕ ਸਿੱਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਆਰ ਅਤੇ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਦਾ ਅਦਾਨ–ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਬਾਹਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਸਿੱਖਦੇ ਹਨ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਬਜ਼ਾਰ ਵਿੱਚ ਮਿਲਣ ਵਾਲੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਤਾਜ਼ਾ ਅਤੇ ਸਸਤੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਪਿੰਡ ਦਾ ਬਾਜ਼ਾਰ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਰਹਿਣ ਦੇ ਤਰੀਕੇ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ।