ਘੜੀ ਦੀ ਆਤਮਕਥਾ

Ghadi di Atamakatha 

ਜਾਣ–ਪਛਾਣ: ਘੜੀ ਸਮਾਂ ਮਾਪਣ ਲਈ ਇੱਕ ਯੰਤਰ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਸਾਰੇ ਦਿਨ ਦਾ ਸਮਾਂ ਦੱਸਦਾ ਹੈ।

ਵਰਣਨ: ਘੜੀ ਦਾ ਇੱਕ ਸਪਾਟ ਗੋਲ ਚਿਹਰਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਚਿਹਰੇ ‘ਤੇ ਇਕ ਤੋਂ ਬਾਰਾਂ ਤੱਕ ਨੰਬਰ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਆਮ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਇੱਕ ਘੜੀ ਦੀ ਦੇ ਸੂਈਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਅਤੇ ਦੂਜੀ ਲੰਬੀ। ਲੰਬੀ ਸੁਈ ਨੂੰ ‘ਮਿੰਟ ਦੀ ਸੁਈ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਮਿੰਟਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਹੋਰ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਵਧਦੀ ਹੈ। ਛੋਟੀ ਸੁਈ ਨੂੰ ‘ਘੰਟੇ ਦੀ ਸੁਈ‘ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਘੰਟਿਆਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਘੰਟੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨੰਬਰ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਨੰਬਰ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

ਵੱਡੀਆਂ ਘੜੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਹੇਠਾਂ ਇੱਕ ਗੋਲ ਚੀਜ਼ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ‘ਪੈਂਡੂਲਮ‘ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਚੱਕਰ ਨੂੰ ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਗਤੀ ‘ਤੇ ਘੁੰਮਾਉਂਦਾ ਅਤੇ ਸੈੱਟ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਕੁਝ ਘੜੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਤੀਜਾ ਹੱਥ (ਸੁਈ) ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਨੂੰ ‘ਸੈਕੰਡ ਦੀ ਸੁਈ‘ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਕਿਸਮ: ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਘੜੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਇਸਨੂੰ ‘ਵਾਚ‘ ਜਾਂ ਹੱਥ ਦੀ ਘੜੀ  ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਰੱਖ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਜਾਂ ਇਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਕਲਾਈ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਬੈਟਰੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਘੜੀ ਚੱਲਦੀ ਹੈ।

ਉਪਯੋਗਤਾ: ਘੜੀ ਸਾਡੇ ਲਈ ਬਹੁਤ ਉਪਯੋਗੀ ਚੀਜ਼ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਸਮੇਂ ਸਿਰ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਮਾਂ ਪੈਸੇ ਨਾਲੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਕੀਮਤੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਰੇ ਵਰਗਾਂ ਦੇ ਮਨੁੱਖਾਂ ਲਈ ਬਰਾਬਰ ਕੀਮਤੀ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਅਸੀਂ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਸਮੇਂ ‘ਤੇ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਘਰਾਂ ‘ਚ ਘੜੀ ਜ਼ਰੂਰ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਘੜੀ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਨੂੰ ਨਿਯਮਿਤ ਅਤੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਪਾਬੰਦ ਹੋਣਾ ਸਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ।

ਸਿੱਟਾ: ਕਹਾਵਤ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ‘ਸਮਾਂ ਅਤੇ ਲਹਿਰਾਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀਆਂ।‘ ਜੇ ਸਮਾਂ ਲੰਘ ਗਿਆ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਇਸ ਲਈ ਹਰ ਇੱਕ ਕੋਲ ਇੱਕ ਘੜੀ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੇ ਕੰਮ ਦੀ ਸਮਾਂ ਸਾਰਣੀ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।