ਇੱਕ ਬਲਦਾ ਘਰ

A Burning House

ਇਹ ਇੱਕ ਗਰਮ ਰਾਤ ਸੀ। ਇਹ ਜੂਨ ਦਾ ਮਹੀਨਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਮਾਸੀ ਕੋਲ ਗਿਆ, ਜੋ ਇਕ ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ ਪਿੰਡ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਮੇਰੇ ਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਦਿਨ ਸਨ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਘਰ ਚਿੱਕੜ ਦੀਆਂ ਇੱਟਾਂ ਅਤੇ ਖਾਰ ਨਾਲ ਬਣੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਕੁਝ ਘਰ ਪੱਕੇ ਵੀ ਸਨ ਜੋ ਪੱਕੀਆਂ ਇੱਟਾਂ, ਪੱਥਰਾਂ ਅਤੇ ਸੀਮੈਂਟ ਦੇ ਬਣੇ ਹੋਏ ਸਨ। ਇਹ ਸਮਾਜ ਦੇ ਉੱਚ ਵਰਗ ਦੇ ਅਮੀਰ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਘਰ ਸਨ। ਮੇਰੀ ਮਾਸੀ ਵੀ ਆਪਣੇ ਇਕਲੌਤੇ ਪੁੱਤਰ ਅਤੇ ਇੱਕ ਨੌਕਰ ਦੇ ਨਾਲ ਅਜਿਹੇ ਇੱਕ ਘਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ।

ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਚਚੇਰਾ ਭਰਾ ਨਿਰਮਾਣ ਅਤੇ ਨੌਕਰ ਨਿਰੂਪਾ ਨਾਲ ਘਰ ਦੇ ਬਾਹਰ ਸੌਂ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਨਿਰਮਾਣ ਅਤੇ ਨਿਰੂਪਾ ਸੌਂ ਗਏ ਸਨ ਪਰ ਮੈਂ ਜਾਗਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੀ ਗੁੰਮ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ, ਇਕ ਸੁਹਾਵਣੀ ਹਵਾ ਚੱਲਣ ਲੱਗੀ। ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਪੱਤੇ ਹਿਲਾਉਣ ਲੱਗੇ। ਫੇਰ ਅਚਾਨਕ ਸ਼ੋਰ ਅਤੇ ਚੀਕ ਸੁਣਾਈ ਦਿੱਤੀ।

ਮੈਂ ਉੱਠਿਆ ਅਤੇ ਮੈਂ ਕੁਝ ਦੂਰੀ ‘ਤੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਉੱਪਰ ਇੱਕ ਚਮਕ ਵੇਖੀ। ਇਹ ਸਾਫ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਘਰ ਸੜ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਚਚੇਰਾ ਭਰਾ ਨਿਰਮਾਨ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਨੌਕਰ ਨੂੰ ਜਗਾਇਆ। ਅਸੀਂ ਤਿੰਨੋਂ ਉਸ ਘਰ ਵੱਲ ਭੱਜੇ।

ਅਸੀਂ ਵੇਖਿਆ ਕਿ ਇੱਕ ਖਾਰਸ਼ ਵਾਲਾ ਘਰ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਾਟਾਂ ਵਿੱਚ ਬਲ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਤੇਜ਼ ਹਵਾ ਅੱਗ ਨੂੰ ਹੋਰ ਭੜਕਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਘਰ ਇਕ ਗਰੀਬ ਕਿਸਾਨ ਦਾ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਅੱਗ ਬੁਝਾਉਣ ਲਈ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਚਿੱਕੜ ਪਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਸਦੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਬਰਤਨ ਅਤੇ ਬਾਲਟੀਆਂ ਸਨ।

ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਘਰ ਸੜ ਗਿਆ ਸੀ। ਕਰਬ ਹੁਣ ਅੱਗ ‘ਤੇ ਪਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਅਤੇ ਉਹ ਦੂਜੇ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਫੈਲ ਰਹੀ ਸੀ।

ਇਹ ਇਕ ਭਿਆਨਕ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਸੀ। ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਲਪਟਾਂ ਬਹੁਤ ਵੱਧ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਅਤੇ ਧੂੰਆਂ ਅਸਮਾਨ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਚੀਜ਼ਾਂ ਡਰਾਉਣੀਆਂ ਆਵਾਜ਼ਾਂ ਨਾਲ ਸੜ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਕਿਸਾਨ ਪਰਿਵਾਰ ਸੋਗ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕਿਸਾਨ ਖ਼ੁਦ ਵੀ ਉਦਾਸ ਅਤੇ ਹੈਰਾਨ ਨਜ਼ਰ ਆਇਆ। ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ, ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਭੀੜ ਉਥੇ ਇਕੱਠੀ ਹੋ ਗਈ। ਉਹ ਸਾਰੇ ਨੇੜਲੇ ਘਰਾਂ, ਖੂਹਾਂ ਅਤੇ ਤਲਾਬਾਂ ਤੋਂ ਪਾਣੀ ਲਿਆ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਹ ਅੱਗ ਉੱਤੇ ਪਾਣੀ ਅਤੇ ਚਿੱਕੜ ਪਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਦੂਸਰੇ ਥੈਲੀ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਬਾਂਸ ਦੇ ਫਰੇਮ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਰਹੇ ਸਨ।

ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੇ ਬੜੀ ਦਲੇਰੀ ਨਾਲ ਗਾਵਾਂ ਅਤੇ ਬੱਕਰੀਆਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਤੋਂ ਬਚਾਇਆ। ਪਰ ਜਾਨਵਰਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਚਿਆ, ਸਭ ਕੁਝ ਸੁਆਹ ਹੋ ਗਿਆ। ਜਦਕਿ ਕੋਈ ਜਾਨੀ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ।

ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਅੱਗ ‘ਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਾਬੂ ਪਾਇਆ। ਇਕ ਜਵਾਨ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਬੁੱਢਾ ਕਿਸਾਨ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਸੜ ਗਿਆ। ਅੱਗ ਲੱਗਣ ਦੇ ਕਾਰਨਾਂ ਬਾਰੇ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜਾਣ ਸਕਿਆ। ਗਰੀਬ ਕਿਸਾਨ ਦੇ ਅੱਕੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਤਰਸਯੋਗ ਸੀ। ਕਿਉਂਕਿ ਹੁਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਨਾ ਤਾਂ ਕੋਈ ਘਰ ਸੀ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਸਮਾਨ।

ਫਿਰ ਅਸੀਂ ਅੱਗ ਦੀ ਭਿਆਨਕਤਾ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਦਿਆਂ ਘਰ ਵਾਪਸ ਆਏ। ਇਸ ਮਾੜੇ ਤਜਰਬੇ ਕਾਰਨ ਮੈਂ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੌ ਨਹੀਂ ਸਕਿਆ। ਉਸ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦਿਆਂ ਮੈਂ ਅਜੇ ਵੀ ਡਰ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਅਸੀਂ ਸੁਰੱਖਿਆ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਦੀ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਪਾਲਣਾ ਕਰਾਂਗੇ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਹਾਦਸਿਆਂ ਤੋਂ ਬਚ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।